Fendant i Valais, Chasselas i resten av det sveitsiske eidssambandet og i Frankrike, Gutedel i Bundesrepubliken. Viktig drue i Sveits – knapt ein ettertanke i resten av verda. Dette prøver tømrer Hanspeter Ziereisen å gjera noko med på vingarden han starta i Efringen-Kirchen saman med kona Edeltraud i 1991 – nærare både Basel og Strasbourg enn Stuttgart. Mantraet er druekvalitet og minimal innblanding etter hausting. … Les meir God som Gutedel
Koshu Valley, Japan. 63 % Merlot, 28 % Cabernet Sauvignon, 8 % Cabernet Franc, 1 % Petit Verdot. Handplukka, og fermentert separat. Modna 17 månader på fransk eik. Økologiske prinsipp. Firehundreogåtti kroner.
Les meir “Grace Akeno 2020”
Det er heilt sikkert berre ein eksponerings-bias, men innimellom verkar det som all amerikansk vin har vore innom fingrane til Rajat Parr, ikkje minst med Sandhi-labelen som verkeleg har fått fotfeste i Noreg. Heilt i det stille driv Sandhi-partnar Sashi Moorman miniproduksjon av musserande vin på sjampanjemetoden.
Les meir “Parr og odde…”
Trebbiano Spoletino – obskur druevariant med DOC-status sidan 2011, som berre veks rundt Spoletino og Montefalco i Umbria, og sjølv med mikroskopisk produksjon er det lokal usemje om rett identifisering av drua…
Les meir “Skalkontakt, baby!”
Heimflyttar Diogo sitt jomfruprosjekt – dels i samarbeid med, dels i opposisjon til pappa – hjå Viuva Gomes i Colares. Eigentleg skulle han berre innom for å hjelpa til med rekneskapet, men fann fort ut – røter er rare sånn – at ideen om å laga vin appellerte sterkt nok til å flytta heim att frå Lisboa. Colares har vore dødsdømd som vinregion ei stund, men det verkar som eit generasjonsskifte har brakt med seg ein forsiktig optimisme.
Les meir “Pirata da Viúva”
Frå ein av dei eldste vingardane i Anjou – med klosteraner attende til 1219 – kjem den biodynamiske duoen Géraldine and Xavier Cailleau med ei ikkje akkurat daglegdags drue. Pineau d’Aunis var visstnok ein favoritt hjå Henrik III av England, og med sin lyse farge den opphavlege Claret-en før Bordeaux tok hevd på namnet. Synonymet Chenin Noir har med drue-CSI synt seg å vera eit blindspor, ditto det påståtte slekskapet til Pinot Noir. Ei jordsmonnkresen og vanskeleg drue som vart i hovudsak skifta ut med Cabernet Franc etter phylloxera, men som framleis har asyl eit par stader i Loire.
Les meir “de Bois are back in town”
Då eg sist skreiv om ukrainsk vin håpte eg nokon etter kvart ville importera den stadeigne drua Telti-Kuruk, og no ser det ut til at eg er bønnhøyrd. Midt mellom Odesa og Mykolaiv – ved Svartehavet, og berre to kilometer frå okkupert område, ligg Beykush Winery som lagar eindruevinar frå både eksotiske og meir populistiske drueslag… Nokre kjelder tyder på at dei også har fått ut 2023-årgangen, andre at dei har måtta evakuera. Vi vonar uansett at dei er trygge.
Les meir “Slava Ukrajini II”
2023 vart liksom året då retsinavitsinga forsvann, og gresk vin blei mainstream hjå tilfeldige konsumentar fortare enn du kunne sei Thymiopoulos Xinomavro. Entusiastane hadde allereie hamstra Assyrtiko frå Santorino, medan dei eventyrlystne utforska Moschofilero, Liatiko, Kontoura, Roditis, Malagousia og Plyto. Eg har smakt mykje vin frå Hellas etter kvart – både kvit og raud, men lyt medgje at manglande kunnskap om gresk musserande og gresk mytologi er mitt akilleskne – her må boblene testast!
Les meir “Mine Store Fete Greske Bobler”
Familiebedrift frå 1996 med ein fot som vin-pionerar for det moderne California, og ein fot i fransk tradisjon. David Ramey har fått tilnamnet ‘Professor Chardonnay’, meistrar han også raude druer?
Les meir “Ramey Rodgers Creek Syrah 2013”
Om eg berre skulle følgd éin vinrelatert Instagramkonto, så ville det noko vore Jasmine Swan. Frå ho forlét Dill i Reykjavik for å laga vin i Mosel og etter kvart Rheinhessen, har ho delt ikkje berre oppturar, men også katastrofar. Her har vi fått vore med på råtne vinkjellarar til leige, nedlatande vingubbar, gnagarar litt for tett på kjellarleiligheten, reine løgner: “I’ll never make petnat again”, og lettelse: ” at least this year the tank didnt fall over…” Ho har laga små, informative snuttar om alt frå filtrering til brett til kva-kostar-ei-flaske-vin-å-produsere, samt eit sideprosjekt med Katla kondomer(!).
Dei er der som båtar på eit hav, desse vinane frå antipodane i Australia, og eg tenkte Bloody Hill kunne vera ei bra vinmark til ein Halloween-artikkel. Eg hadde allereie byrja å førestilla meg toppen som ein gamal rettarstad, Mayer møter Myers med druer gjødsla i blod. Men, nei: Bloody Hill har fått namnet sitt fordi høgda er så bratt og slitsam å gå i, og eg får heller gjera det beste utav materialet…
Les meir “Hallo, vin 2023”
Frankrike sin austlegaste vinregion er også den mest italienske, og drue-csi tydar på at hovuddrua på Korsika, Nielluccio, er mykje identisk med Sangiovese. Om enn det meste av kunnskapen min om øya kjem frå Asterix, så veit vi i alle fall at – sjølv om grekarane introduserte vindyrkinga – så hadde Genova kontroll over Korsika i 500 år før øya vart seld til Frankrike i … Les meir Domaine Leccia Patrimonio Blanc 2020
Pinot Meunier er ein sjølvsagt del av sjampanje-treeininga, men samstundes er drua den mystiske onkelen som vert påfallande lite snakka om i resten av familien, sjølv om det blir dyrka omtrent like mykje Meunier som Chardonnay i regionen. I kjølege Champagne er drua velsigna med å blomstra seint og mogna tidleg, noko som aukar oddsen for feilfritt sluttprodukt. På andre sida av sundet har britiske Simpsons ein eigen parsell med Meunier i hagen, og har funne det opportunt å laga ein stille kvitvin av druene.
Les meir “Grape Britain”
Sjølv med druemarker under press frå turistindustrien har Madeira plass til meir enn berre sterkvin. Via mastodonten Madeira Wine Company som står for vel halvparten av produksjonen på Atlanterhavsøya, og litt meir artisanale Companhia de Vinhos Profetas e Villões kom det inn nokre “vanlege” vinar på siste slepp. Vi prøver…
Les meir “Vinho Madeirense”