Ting går ikkje alltid som tenkt. I den kalde 2009-vinteren stoppa fermenteringa i det som skulle bli årgangens Xinomavro-rosé, og den halvgjæra vinen vart etterlatt på botnfallet i seks år. I 2015 tilsette Thymiopoulos litt nyplukka Malagousia for å restarta fermenteringa og helte miksen i eikefat. Etter fem nye år vart resultatet flaska i 2020, og i 2024 lagt ut for sal som ein slags oransje kvitvin.
Samvirkelags-sjampanje med stifting i 1952, og etter kvart druebidrag frå 130 småprodusentar rundt Ville-sur-Arce. Dei er forøvrig huset som står bak lavpris-slageren Montaubret.
Côte des Bar – nær Burgund – var lenge den stygge andungen i Champagne, ein stad der druedyrking var ei attåtnæring, der det ikkje fantes berømte vinhus, og det meste av druer vart seld til rikingar i Reims. Tidleg 1900-tal pusha Marne-krefter dei ut av Champagne og inn i Champagne deuxième zone – andreklasses sjampanje. Sjølvsagt vart det bråk, og dei vart hanka inn igjen i 1927. I dag har dei framleis rolla som rebell i konforme Champagne…
Les meir «Chassenay d’Arce Confidences Brut 2009»
Eg går ikkje ut lenger, ei uro er kommen over meg, og eg går ikkje ut.
Les meir «Rebel rebel, how could they know?»
Ah, Margaux – legendarisk DOC og legendarisk område i Bordeaux. Toppvinane i nabolaget er ikkje akkurat kvardagskost – kan i staden ein vin frå nedre halvdel av kvalitetshierarkiet gje drikkeglede?
Les meir «Confidence de Prieure Lichine 2009»