I rekkja med greske druer som verda og knapt grekarane sjølv har høyrd om, er det tydelegvis rom for fleire. Nattverden har tidlegare tatt for seg Moschofilero, Plyto og Vilana, no er det på tide med Malagousia. Før eg har opna noko som helst klarar eg likevel ikkje å fri meg frå ein språkleg observasjon: er dette berre ein variant av Malvasia med jålete namn?
Les meir “Gerovassiliou Malagousia Single Vineyard 2016”
Både Morten og eg har prøvd oss på Krasna Hora før, men at dei hadde ein musserande lagd med sjampanjemetoden har gått under radaren min. I eit land mest kjend for øl og dram, heldt vingjengen seg i Moravia, søraust i Tsjekkia – her gjev eit kjøleg klima lang vekstsesong og forhåpentlegvis druer med mykje konsentrasjon.
Les meir “Krásná hora Blanc de Noir Brut Nature 2017”
Aÿ i Marne har nokre av dei mest kjende og prestisjefylte husa i heile Champagne – kan billegare bobler i området markera seg? Lallier lagde sin første vin i 1906, vart modernisert av tredje generasjon i 1996, og seld til Francis Tribaut i 2004.
Les meir “Lallier Brut Nature NV”
Noko må ein jo ha å drikka på medan Nebbioloen modnar. Unge, friske Grignolino – antakeleg ei genuin Piemonte-drue som – med eit lite og pussig unntak i California – knapt eksisterer nokon annan stad i verda. Trass lav etterspurnad og status har drua to DOCer i Piemonte – «vår» vin kjem frå den med det tøffaste namnet: Grignolino del Monferrato Casalese. Ikkje ei drue som folk står i kø for, men i ei verd der konsumentane etterspør stadig lettare vinar er det kanskje plass for Grignolino likevel?
Les meir “Oreste Buzio Grignolino del Monferrato Casalese 2018”
Hælen på Italia har ei rufsete okkupasjonshistorie som frå bronsealderen involverer Hellas, Spania, Tyrkia og Venezia. Det er av sine eigne ein skal ha det…
Les meir “Vetrère Cré Bianco 2017”
At romerane kalla området Bohemia gjev meg førestillingar om eit ukonvensjonelt folkeslag fylt med Hans Jæger-typar. Trass i ei historikk med okkupasjon frå både Nazi-Tyskland og Sovjetsamveldet har Tsjekkia i moderne tid gjennomførd revolusjon og frigjering på fredeleg vis, og har i dag mellom dei høgaste levestandardane i Aust-Europa.
Les meir “Hare Krásná”
Etter å ha lest Heine sin strålande artikkel om opphavsvern og kvalitetskrav for franske jordbruksprodukt, så ga det faktisk mykje meining – i alle fall i nokre dagar før eg oppdaga at raud musserande har ein eigen AOC (eller AOP heiter det vel no…) i Burgund, og eg er tilbake til å meine at franske jordbrukslovar er mest eit psykiatrisk diagnoseverktøy.
Les meir “Top of the Pops”
Der mykje av vin-verda har straumlinjeforma druesortane sine er Portugal eit herleg kaos, med drueslag ein må langt inn i mørke krokar av drueleksikona for å finna spor av. Dão rett sør for Douro-dalen har fått sjølvtilliten attende, og mange omfamnar tradisjonelle druer som knapt er høyrd om utanfor distriktet.
Les meir “The Grape Escape”
Prieto Picudo er ikkje akkurat kvardagskost sjølv om ho er ei av dei viktigaste druene rundt León, nordvest i Spania. Det kan sjølvsagt ha noko med at Tierra de León ikkje akkurat er vindistriktet som får mest merksemd… Området ligg rundt 800 meter over havet og må takla høge dagtemperaturar og kalde netter. Den hardføre drua er unik i den forstand at ho samstundes har … Les meir Pardevalles Prieto Picudo Rosado 2018
“Mon Dieu, wenn ich doch so viel Glauben in mir hätte,
dass ich Berge versetzen könnte,
der Johannisberg wäre just derjenige Berg,
den ich mir überall nachkommen ließe.”
(Heine – (Nei, han andre.) Heinrich…)
Tysk musserande har byrja å yppa seg i den norske marknaden. No vil Austerrike også vera med på leiken. Nattverden sjekkar kva dei rimelegaste boblene har å fare med…
Les meir “Get Up (Like a) Sekt Machine”
Uansett kor stusseleg året hadde vore kunne du alltid stola på at Bombino Bianco leverte ei stødig avkastning uansett ver og temperatur – så vesentleg for økonomi og nedbetaling av gjeld at drua nokon stader i Italia har fått namnet Pagadebit. Nattverden har tidlegare smakt Bombino Bianco i blanding med Malvasia og Trebbiano. Korleis klarer drua seg heilt åleine?
Les meir “La Berta Pagadebit 2015”
Ikkje overraskande var eg oppglødd over å ha funne ei ny drue – og desto meir skuffa då det synte seg at Tai Rosso truleg berre er Grenache med sexy adresse.
Les meir “Pialli Tai Rosso Calbin 2017”
Det er straks rieslingslepp på spesialpola og norsk vinpresse sin kjæledegge i Pfalz, Georg Mosbacher, er som vanleg godt representert. Mosbacher er ein produsent eg syns gjev mykje kvalitet per krone, både i budsjettvinane sine og dei meir avanserte. Det må uansett ryddast plass i kjellaren, og då høver det fint å tynna i 2011-årgangen…
Les meir “Pfalz news”
Eg er vedvarande oppglødd over å ha oppdaga eit «nytt» område i Frankrike. Raud Mondeuse frå Savoie var veldig godt, men regionen produserer også både bobler og kvitvin.
Les meir “Stompin’ at the Savoie II”