Tradisjonelt har arneis hatt ei beskjeden rolle i Piemonte der drua vart planta i nokre få rader ved sida av nebbiolo og brukt til å runda av barolovin. I tillegg er arneis sårbar for mjøldogg, oksiderer lett, og har lav avkastning. Etter kvart som behovet vart mindre sto den vesle rakkaren i fare for å bli utrydda, men entusiastar i Piemonte (og nokre hipstere i South Australia) har sørga for at drua lever vidare.
Roero, nordvest for Alba fekk DOC-staus i 1985 og vart oppgradert til DOCG i 2006. Kvitvinane må vera 100 prosent arneis.

Negro Perdaudin Roero Arneis 2015

Parfymert blomsterduft, våt stein, kritt, salt sjø, sitron, pære. Kompleks snute, men samstundes dempa dufter.

Lubben munnkjensle, pære, mandel, i overkant mykje bitre urter i midtpartiet, steinete; lang avslutning utan å opplevast som særleg syrleg. Med tid i glaset kjem krisp sitron snikande.

Til 150,- er dette supert – gjev ikkje så mykje av seg sjølv på duft, men har nok av smak og ryggrad. Tipper denne vinen handterer både carbonara og vongole med eit skuldertrekk…