Roar Aune og Petra Lohman fann vindraumen i Dão der dei etter kvart produserer rundt 10 000 flasker årleg på garden. Paret vart hardt råka av brannane i 2017, men pågangsmotet er tydeligvis der enno, og det ser ut som nye årgangar er i rute.
Les meir “Vin Aune”
«A natural wine is a wine you produce without a fixed goal at the end»
Les meir “Jauma Hitzky Pet Nat 2016”
Tyngdepunkt flyttar seg. Ein gong i tida var det Tenerife og Somló som lagde verdas beste vin, og vinane frå Rivesaltes sto på alle bord i Frankrike. Naturkatastrofar – det være seg vulkanutbrot eller bladlus, brutal realpolitikk eller moteluner har gått ut over både distrikt og druer gjennom historia.
Les meir “Braida La Regina Langhe Nascetta 2017”
Vanlegvis handlar desse introane om ein eller annan tippoldefar som med druer og dynamitt la grunnlaget for bruket. François Villard har ikkje ei slik ættetavle – han har restaurantbakgrunn og er sjølvlært vinmann. Første stokkane vart planta i 1991 – etter kvart har jordsjuke og eksperimentlyst balla på seg og han produserer årleg over 200 000 flasker i 25 ulike cuveear.
Les meir “François Villard Jouvet Cornas 2013”
Eit steinkast sør for Roma ligg Frascati – antakeleg vinregionen med dårlegast rykte i Italia – berykta for kommersiell og billig vin retta mot budsjett-turistane i hovudstaden. Sidan 2014 har familien Presutti prøvd å gjera noko med dette. Dei fekk i starten leigd seg ein ‘ubesudla’ parsell og har etter kvart fått kjøpt nok land til å laga vin med eigne druer. På 350 meter … Les meir Cantina Ribelà Ribolie 2017
Champagne er under press frå mange kantar. England har meldt seg på i boblekonkurransen, Cremantar får stadig høgare kvalitet, og sjølv Tasmania vil vera med. Antakeleg er det eg som ikkje følgjer med, men tilsynelatande brått var det mykje musserande frå Tyskland å velje i – både frå kjende og ukjende produsentar.
Les meir “Blood Sugar Sekt Magik”
Nordvest i Portugal har Bairrada sin eigen DOC og er nok mest kjend for raude vinar. Her har kjøleg luft inn frå Atlanterhavet all makt – enkelte år er det til og med for kjøleg til at druene modnar ordentleg. Til gjengjeld får gode år lang modningstid og balansert syrenivå. Veteranen Luis Pato kjører sitt eige løp med lokale druer – om enn raude Baga … Les meir Luke 23: Årets ferdiglagra vin
Eg har ei notatbok som eg stort sett brukar å skrive smaksnotata mine i. Ho er med på smakingar og messer, og ved kjøkenbordet eller i sofaen. Alt etter korleis eg inntek eit glas vin som er verd å notere nokre ord om. Her kjem notat på vinar som ikkje har fått plass i artiklar, men som stikk seg ut som noko av det meir … Les meir Luke 21: Lause notat og kontekst
Hei 2023-Jan Tore. Når du les dette lever du antakeleg godt på Blackberry-investeringane dine, og er fulltids opptatt med å vera påverkar på Google Plus. Vil berre minna deg på at det er på tide å henta fram vinen du gøymde (og antakeleg gløymde) innerst i kjellaren i 2018.
Les meir “Luke 19: Årets lagringsprosjekt.”
2017 var et humpete år med større grad av turbulens enn vanlig og familien så frem til roligere 2018 der pilene kunne peke oppover og vi kunne se fremover. Vi fikk et nytt humpete år, men med flere oppturer og færre nedturer, og til slutt føler jeg vi har landet på beina – og 2019 ser spennende ut! Julebordsesongen har vært et fast innslag i … Les meir Luke 18: 2018 til ettertanke
Guffens aux Tourettes Syrah d’Endes 2016
I 1976 skulle flamlendingane Maine og Jean-Marie Guffens-Heynen vera i Burgund eit år for å læra fransk. Dei er der framleis. Etter litt vinstudier og vingardsarbeid starta dei så smått for seg sjølv med det som i dag er Domaine Guffens-Heynen.
I 1990 utvida dei med Maison Verget som henter druer frå Mâconnais, Chablis og Côte d’Or, men Jean-Marie var framleis jordsjuk. I 1997 kjøpte dei Château des Tourettes, som ligg nokre få kilometer frå Apt, og starta med det eigen produksjon i Rhône, og dermed vinen vi skal smaka i kveld.
Les meir “Luke 17: Your latest tic”
Årets drue for meg er nok nebbiolo. Sjølvsagt ligg lengten etter pinot noir frå Bourgogne der i bakhovudet. Men no har det byrja å minne om barndommens avstandsforelsking. Ein kikkar på jenter som er uoppnåelege. Som vaksen veit eg no at dei finaste jentene somme tider enda opp, akkurat som dei finaste burgundervinane, som (sure) statussymbol for dei store gutane. Nei, då er det meir … Les meir Luke 16: Porca miseria!
Å gå ut å spise kan være en stor opplevelse, eller en enkel middag. Det kommer an på hvor ofte man går, hva anledningen er og ikke minst hvor man skal. Går jeg på Bien Snackbar en lørdags formiddag og spiser burger med Puddingen er det ikke samme anledning som om jeg skal møte en kompisgjeng for å gå på Lysverket for å spise smaksmenyen, … Les meir Luke 15, ikke glem aperitiffen!
To sider av brexit. “Deal or no deal”, EU og UK, Champagne og Sussex, pest eller kolera? Framtida ser ikkje så bra ut for det britiske folk. Dei ville vere herrar i eige hus, men gløymde at rekkehuset heng saman med resten av Europa. No skal dei segle sin eigen sjø, men båten er liten og navigatøren har sagt opp. Har dei teke ut ein … Les meir Luke 14: Årets avtale, not..
Då eg budde i Bergen, for ca 15 år sidan, hendte det at eg trefte nokre karar som gjekk under namnet Den Gemene Hop. Dette var stort sett utflytta sunnfjordingar, pluss ein og annan austlending. Nokre år seinare hadde ein kamerat, la oss kalle han H, vore på pølsekurs. Sidan vart eg ofte spurd om å vere med når han skulle lage pølser, for det … Les meir Luke 13: Årets pølser og riesling
