Før var det flaut å skrive om rosé – og selvsagt enda verre å drikke det. Ikke bare i Nattverdens redaksjon, men kanskje der spesielt. Umerkelig har dette endret seg over tid, og Nattverden skriver ikke lengre om rosévin utelukkende for å tiltrekke seg kvinnelige lesere. Rosévin er mer enn listepop. Det kan være både hipt og funky, seriøs og digg juice. Den kan være … Les meir Rosa listepop, funk eller jazz
There is a land called Crete, in the midst of the wine-dark sea, a fair, rich land, begirt with water,
and therein are many men, past counting, and ninety cities.
Med Pegasus gampande rundt i dalen, samt ni muser for estetisk inspirasjon og ein sjølvopptatt Narkissos, så badar druene i gresk mytologi der dei veks utanfor Askre halvannan times biltur nordvest for Aten. Her driv familien Samartzis berekraftig vindyrking – delvis med populistiske druesortar, delvis med lokale druer som malagousia og moutharo. Og kontoura, som bestefar Samartzis planta i skråningane under Helikon i 1962. Drua … Les meir I skuggen av Helikon
Nordaust i Hellas er det lett å sjå at det ikkje berre er norske fylkeskommunar som må kompromissa på namneval. Der ligg periferien ‘Aust-Makedonía og Thráki’, og inni der – heilt nord, oppunder fjella mot Bulgaria – ligg Dráma, ein liten region som trass høg kvalitet i vinproduksjonen enno ikkje har fått sin eigen opphavs-appellasjon. Her har Nikos Karatzas – med vinstudiar frå Bordeaux i lomma … Les meir Vin-Dráma
Sakte er greske vinprodusentar i ferd med å få sjølvtilliten attende, og fleire tar etter kvart sjansen på å bruka dei regionale druene som er unike for landet. Eg medgjev at manglande kunnskap om gresk mytologi og greske druer er mi Akilles-skulder, men litt smaking av koko druer er det blitt. Nattverden har tidlegare prøvd Moschofilero, Agiorgitiko, Plyto, Vilana og Malagousia. No er det Xinomavro sin tur.
Les meir “Ved Dionysos!”
I rekkja med greske druer som verda og knapt grekarane sjølv har høyrd om, er det tydelegvis rom for fleire. Nattverden har tidlegare tatt for seg Moschofilero, Plyto og Vilana, no er det på tide med Malagousia. Før eg har opna noko som helst klarar eg likevel ikkje å fri meg frå ein språkleg observasjon: er dette berre ein variant av Malvasia med jålete namn?
Les meir “Gerovassiliou Malagousia Single Vineyard 2016”
Sjølv om Assyrtiko er i ferd med å bli allemannseige så innser eg at manglande kunnskap om greske druer og gresk mytologi antakeleg er min akilles-alboge…
Les meir “Greece Lightning”
Det ser ut til at Kreta er staden for obskure druer. Vilana har eg korkje smakt eller høyrd om før eg fekk denne flaska i labbane. Visstnok ofte blanda med malvasia, men denne gongen heilt åleine… Lyrarakis Vilana 2017 Våt stein og honning frå nyopna flaske. Gule eple, litt parfymert blomsterduft. Gjer ikkje så mykje av seg på snuten, men har ein enkel og stillferdig … Les meir Lyrarakis Vilana 2017
Lyrarakis Plyto Psarades 2017 Opp med handa dei som har høyrd om vindrua plyto før. Opphav på Kreta og nær utrydda, men redda av folka hjå Lyrarakis som nesten har gjort det til eit kall å rekultivera opprinnelege druesortar – Vidiano, Plyto, Mandilari, Vilana, Thrapsathiri og Kotsifali – noko som enkeltdruevinar, andre i blanding med Assyrtiko, Syrah og Merlot. I tillegg verkar dei ekstra stolte … Les meir Lyrarakis Plyto Psarades 2017
