Bølgjande grøne landskap, ein dal med vinstokkar oppetter sidene, ei slyngande sakte elv i botnen. Her og der ei koseleg husklynge, på beitemarkene går det kyr. Mjølka vert sikkert ein lokal ost med eit vanskeleg namn. Ja slik ser vi for oss eit typisk vindistrikt. Dei geografiske og klimatiske tilhøva som gjer at vinplanten trivst og gjer topp vin, er ikkje alltid samanfallande med store … Les meir Storbyferie?
Eg har i alle år trudd at Wien var den einaste hovudstaden som lagde vin, men det syner seg at også Lisboa dyrkar litt druer innanfor bygrensene. I parsellane hjå agronomi-instituttet på Universitetet i Lisboa går Catarina Moreira og David Picard på slang, før dei lagar vin i ein nedlagt bilverkstad i Belém, vest i byen.
Les meir «Urban Vin»
Til å vere Portugal si (nest?) mest planta drue, er castelão ikkje mykje framme i søkjelyset. Og vi har vel ikkje vore så ivrige her på Nattverden heller. Det er på tide å kike på kva denne druesorten kan få til på eiga hand. Portugal har mange eigne druer, og dei har lange tradisjonar for å lage vin på fleire sortar. Usikre tal Kjeldene spriker, … Les meir Ca ca ca castelão!
Når spørsmål om dessertvin dukkar opp har det vore ein fin hersketeknikk å spørje etter Moscatel, den portugisiske sterkvinen som har kome heilt i skuggen av Port og Madeira. Nyleg har eg fått med meg at Portugal har enno ein DOC for oppsprita vin, og eg må leggja nye strategiar.
Les meir «Carcavelos»
Druedyrkarar har to erkefiendar: vinlusa og eigedomsmeklaren. Portugal sin minste DOC – Colares – gjekk klar den første, men er hardt råka av den andre. Medan bladlusa raserte det meste av europeisk vinproduksjon seint på 1800-talet, så unngjekk Colares sine sandrike parsellar med druer å bli angripe. Med eitt vart etterspurnaden større enn kva som kunne leverast og området hadde ein gullalder utover 1900-talet.
Les meir «(Sittin’ on) The DOC of the Bay»
