«Velkomen tilbake, Jan Tore. Sist time vart vi einige om at du skulle øva på å kjøpa ordentleg vin, og ikkje dei rare tinga du vanlegvis bestiller. Korleis har det gått?»
«Ikkje så veldig bra…»
«Uff – vil du snakka om det? Kva kjøpte du?»
«Cabernet Sauvignon…»
«Flott, Flott. Klassisk drue og greier.»
«…frå Tyskland.»
«Jo, jo. Tyskarane har vist at dei kan laga god vin utanom riesl…»
«…med bobler.»
«…»
«Og bruskork…»
«…»
«…»
Eg råkøyrde Vespa over kommunegrenser for å omgå 2015-kvoteringa. Eg opna for tidleg, eg lufta for lite. Eg sverga på å venta fem år før neste flaske, men klarte berre to. Tilgje meg, sjølv om eg veit kva eg gjer…
Les meir “Father, I have Zind…”
Noko må ein jo ha å drikka på medan Nebbioloen modnar. Unge, friske Grignolino – antakeleg ei genuin Piemonte-drue som – med eit lite og pussig unntak i California – knapt eksisterer nokon annan stad i verda. Trass lav etterspurnad og status har drua to DOCer i Piemonte – «vår» vin kjem frå den med det tøffaste namnet: Grignolino del Monferrato Casalese. Ikkje ei drue som folk står i kø for, men i ei verd der konsumentane etterspør stadig lettare vinar er det kanskje plass for Grignolino likevel?
Les meir “Oreste Buzio Grignolino del Monferrato Casalese 2018”