Atlanterhavsdrua verdelho

Til å vere planta på berre 47 hektar på Madeira, er verdelho godt representert i Noreg. Nett no er det elleve vinar på denne sorten i kategorien sterkvin, og tre kvitvinar. Men det er ei diger øy på andre sida av kloden som regjerer i tal på verdelho-plantingar. Eg har smakt meg gjennom verdelho frå Azorene, Madeira, fastlands-Portugal, Sør-Afrika og Australia. Både som sterkvin og … Les meir Atlanterhavsdrua verdelho

Regnvatn på rute og i glas

Det ser ut til å bli ein fuktig haust. Igjen. Altså ikkje fuktig som i sveiseblind grøftefyll helg etter helg fram til og med julebordssesongen, nei eg snakkar om veret. Fukta stig vertikalt ned til oss her vest, som ho har gjort i uminnelege tider. Men august har vore ekstra fuktig. Eg har nemleg sett på statistikken. Det er 20. august i dag, og heile … Les meir Regnvatn på rute og i glas

Fugl føniks #1: madeira

Sidan det er jul, og det har vore nokre fridagar for oss som held (h)jula i gang, og ikkje har rom for inneklemde romjulsdagar. Då finst det rom for å opne flasker som kan nytast på langs. Langsam vin frå ei svunnen tid. For eksempel frå ferieøya Madeira. Atlanterhavsvin Sterkvinen som har teke namn frå den vulkanske øya i Atlanterhavet, 796 km vest for Marokko, … Les meir Fugl føniks #1: madeira

Ego cogito, ergo vinum

Kanskje er Frankrike, Tyskland og Italia fanga av sine eigne tradisjonar? I alle fall opplever eg ofte produsentar frå ‘Den Nye Verda’ som meir respektlause og vågale overfor druejuicen. Det er gjerne der ein finn vinane med snåle drueblandingar, uhøgtideleg tilnærming og med morosame etikettar. Snålast av dei alle er antakeleg Pieter Walser sine Blankbottles frå Western Cape i Sør-Afrika.

Les meir «Ego cogito, ergo vinum»